همانطور که میدانید پرینورافی (Perineorrhaphy) یکی از عمل‌های جراحی ترمیمی ناحیه پرینه (حد فاصل بین واژن و مقعد) است که در مقاله ای جداگانه به آن پرداخته ایم. در این مقاله در رابطه با نحوه انجام پرینورافی و مراحل آن توضیحات دقیقی برایتان قرار داده ایم.
مراحل انجام عمل پرینورافی به ترتیب
برای انجام پرینورافی باید مراحل زیر را طی کنید:
1. بررسی و ارزیابی اولیه بیمار
در اولین مرحله، پزشک متخصص با معاینه دقیق ناحیه پرینه، میزان آسیب‌دیدگی، شل‌شدگی عضلات یا ناهنجاری‌های بافتی را بررسی می‌کند. این معاینه معمولاً شامل ارزیابی وضعیت بافت‌های داخلی و خارجی، بررسی زخم‌ها یا اسکارهای قدیمی، و بررسی تون عضلات پرینه است. در صورت نیاز، پزشک آزمایش‌هایی مثل پاپ اسمیر، تست عفونت یا بررسی هورمون‌ها را هم تجویز می‌کند تا شرایط کلی بدن برای جراحی تأیید شود.
در این مرحله، بیمار در مورد انتظارات خود از جراحی و دلایل تصمیمش صحبت می‌کند و پزشک نیز گزینه‌های درمانی دیگر یا جراحی‌های مکمل را معرفی می‌کند (مثل واژینوپلاستی در صورت گشادی شدید واژن). آگاهی کامل از فواید و ریسک‌های جراحی در این بخش به بیمار داده میشود تا تصمیم نهایی با اطلاعات کامل گرفته شود. در نهایت، تاریخ عمل مشخص میشود و توصیه‌های قبل از جراحی به بیمار داده خواهد شد.
2. آماده‌سازی برای جراحی و بی‌حسی
در روز عمل، بیمار پس از پذیرش در کلینیک یا بیمارستان، وارد مرحله آماده‌سازی میشود. ناحیه جراحی با مواد ضدعفونی‌کننده تمیز میشود و بیمار لباس مخصوص اتاق عمل را می‌پوشد. در این زمان، نوع بیهوشی نیز نهایی میشود. برای بسیاری از بیماران، بی‌حسی موضعی به همراه آرام‌بخش کافی است، اما در برخی موارد خاص، بیهوشی عمومی ترجیح داده میشود.
پزشک بیهوشی، وضعیت قلب، فشار خون و واکنش‌های آلرژیک بیمار را بررسی می‌کند. استفاده از بی‌حسی مناسب در این عمل اهمیت زیادی دارد، چرا که عمل پرینورافی ناحیه حساسی را درگیر می‌کند. اگر بیمار استرس یا نگرانی داشته باشد، داروهای آرام‌بخش تزریقی برای کاهش اضطراب استفاده می‌شوند. در پایان این مرحله، همه چیز برای شروع جراحی آماده است.
3. ایجاد برش و اصلاح بافت‌های آسیب‌دیده
پس از شروع جراحی، پزشک جراح با دقت بسیار بالا برش کوچکی در ناحیه پرینه ایجاد می‌کند. این برش به پزشک اجازه می‌دهد تا به عضلات و بافت‌های زیرین دسترسی پیدا کرده و آن‌ها را بررسی کند. در این قسمت، بافت‌های اضافی، شل‌شده یا اسکارهای زایمانی قدیمی برداشته میشود. همچنین اگر بافتی در اثر زایمان پاره یا ناصاف ترمیم شده باشد، مجدداً بازسازی میشود.
هدف این مرحله، سفت‌سازی عضلات و بازگرداندن ساختار طبیعی پرینه است. این کار معمولاً با کمک ابزارهای خاص جراحی انجام میشود تا دقت بالا و خونریزی حداقلی داشته باشد. پزشک به گونه‌ای بافت را اصلاح می‌کند که هم عملکرد عضلات بهتر شود، هم ظاهر ناحیه به حالت طبیعی و زیبایی نزدیک‌تر شود. دقت بالا در این مرحله، نقش مهمی در نتیجه نهایی و میزان رضایت بیمار دارد.
4. بخیه زدن ناحیه ترمیم‌شده
پس از اصلاح کامل بافت‌ها، پزشک با استفاده از نخ‌های بخیه جذبی، ناحیه را می‌دوزد. این بخیه‌ها معمولاً از نوعی مواد قابل جذب هستند که طی چند هفته در بدن حل می‌شوند و نیازی به کشیدن ندارند. بخیه‌ها به صورت لایه‌لایه و دقیق زده می‌شوند تا ساختار ناحیه پرینه استحکام لازم را داشته باشد و ظاهر آن نیز صاف و طبیعی باشد.
پزشک در این مرحله مراقب است تا هیچ‌گونه فشاری اضافی به بافت وارد نشود و مسیر ترمیم به درستی طی شود. همچنین اگر بیمار خواهان زیباسازی ناحیه نیز باشد، طراحی بخیه به گونه‌ای انجام میشود که نتیجه از نظر ظاهری هم رضایت‌بخش باشد. در پایان، ناحیه بخیه‌خورده تمیز شده و از پانسمان مخصوص استفاده میشود تا از عفونت یا تماس مستقیم جلوگیری شود.
بیشتر بخوانید : بهترین جراح پرینورافی
5. پایان جراحی و ریکاوری اولیه
پس از پایان بخیه‌زنی، بیمار به بخش ریکاوری منتقل میشود تا تحت نظر باشد. در این مدت، علائم حیاتی مانند فشار خون، ضربان قلب و میزان هوشیاری بررسی میشود تا اطمینان حاصل شود که جراحی بدون مشکل خاصی انجام شده است. در صورتی که همه چیز نرمال باشد، بیمار معمولاً پس از چند ساعت مرخص میشود. اما در برخی موارد خاص، ممکن است نیاز به بستری کوتاه‌مدت باشد.
پزشک دستورالعمل‌های اولیه مراقبت از زخم، داروهای مسکن و آنتی‌بیوتیک را به بیمار می‌دهد. همچنین زمان مراجعه بعدی جهت معاینه و بررسی روند بهبودی نیز مشخص میشود. از این مرحله به بعد، بیمار باید وارد فاز مراقبت‌های پس از عمل شود که رعایت دقیق آن‌ها، تأثیر مستقیمی بر نتیجه نهایی دارد.