تفاوت پرینورافی و واژینوپلاستی در هدف و میزان تغییراتی است که در ناحیه تناسلی ایجاد می‌کنند. هر دو جراحی برای بهبود شرایط واژن انجام می‌شوند، اما در نحوه انجام و تأثیرات آنها تفاوت‌هایی وجود دارد. سوال اینجاست که این دو روش چگونه از یکدیگر متمایز می‌شوند و هر کدام برای چه افرادی مناسب‌تر هستند؟ در ادامه امیدواریم با اطلاعاتی که به دست می‌آورید، بتوانید با آگاهی کامل تصمیم خود را در خصوص انجام هر کدام از این عمل‌های جراحی بگیرید.
تفاوت پرینورافی و واژینوپلاستی در چیست؟
پرینورافی و واژینوپلاستی هر دو از جراحی‌های ترمیمی و زیبایی ناحیه تناسلی زنان هستند، اما در هدف، نحوه انجام و میزان تغییرات ایجادشده تفاوت دارند. در ادامه به تفاوت‌های این دو روش از جنبه‌های مختلف می‌پردازیم.
1. تعریف و هدف جراحی
- پرینورافی نوعی جراحی محدودتر است که بر ترمیم و بازسازی ناحیه پرینه (بافت بین واژن و مقعد) تمرکز دارد. این جراحی معمولاً برای اصلاح شلی، پارگی یا کشیدگی پرینه که ممکن است در اثر زایمان طبیعی، افزایش سن یا سایر عوامل ایجاد شده باشد، انجام می‌شود. هدف اصلی آن بهبود ظاهر، تقویت عضلات پرینه و در برخی موارد افزایش لذت جنسی است.
- واژینوپلاستی یک جراحی گسترده‌تر است که برای تنگ کردن یا بازسازی کامل کانال واژن انجام می‌شود. این جراحی برای زنانی که دچار گشادی واژن به دلیل زایمان‌های مکرر، افزایش سن یا اختلالات مادرزادی هستند، کاربرد دارد. واژینوپلاستی علاوه بر اهداف زیبایی، ممکن است برای اصلاح مشکلات عملکردی مانند بی‌اختیاری ادرار یا افتادگی واژن نیز انجام شود.
2. محدوده تأثیر جراحی
- پرینورافی فقط بر ناحیه ورودی واژن و پرینه تأثیر دارد و شامل بازسازی عضلات و بافت‌های این ناحیه می‌شود.
- واژینوپلاستی کل کانال واژن را درگیر کرده و ممکن است شامل ترمیم بافت داخلی واژن، بازسازی مخاط و حتی تقویت دیواره‌های واژن باشد.
3. تکنیک و روش جراحی
- در پرینورافی، پزشک بخش کوچکی از بافت پرینه را برش داده و با بخیه زدن، آن را تقویت و کوچک‌تر می‌کند.
- در واژینوپلاستی، جراح ممکن است از تکنیک‌های مختلفی مانند برداشتن قسمت‌های اضافی از بافت واژن، تقویت عضلات واژینال و در برخی موارد استفاده از بافت‌های پیوندی برای بازسازی کامل واژن بهره بگیرد.
4. دوره نقاهت و میزان تهاجمی بودن
- پرینورافی یک جراحی کم‌تهاجمی‌تر با دوره نقاهت کوتاه‌تر است که معمولاً بین ۲ تا ۴ هفته بهبودی کامل حاصل می‌شود.
- واژینوپلاستی به دلیل درگیر شدن ساختارهای داخلی واژن، تهاجمی‌تر بوده و دوره نقاهت آن ممکن است تا ۶ هفته یا بیشتر طول بکشد.
5. کاندیدای مناسب برای هر جراحی
- واژینوپلاستی برای افرادی توصیه می‌شود که دچار گشادی شدید کانال واژن، مشکلات عملکردی مانند بی‌اختیاری ادرار یا افتادگی دیواره‌های واژن هستند.
- پرینورافی برای زنانی که تنها در ناحیه ورودی واژن و پرینه دچار گشادی یا تغییر شکل شده‌اند مناسب است.
تفاوت های پرینورافی و واژینوپلاستی از نظر خطرات و عوارض جانبی
پرینورافی و واژینوپلاستی هر دو جزو جراحی‌های ایمن محسوب می‌شوند، اما مانند هر عمل جراحی، می‌توانند خطرات و عوارض خاص خود را داشته باشند. پرینورافی که یک جراحی محدودتر است، معمولاً با عوارض کمتری همراه است و خطراتی مانند عفونت، خونریزی خفیف، درد و تورم در ناحیه پرینه را به دنبال دارد. برخی بیماران ممکن است در روزهای ابتدایی پس از جراحی احساس ناراحتی هنگام نشستن یا مقاربت داشته باشند، اما این عوارض معمولاً کوتاه‌مدت هستند و با مراقبت‌های مناسب برطرف می‌شوند.
در مقابل، واژینوپلاستی که یک جراحی عمیق‌تر و گسترده‌تر است، با خطرات بیشتری همراه است. عوارض احتمالی شامل عفونت‌های شدیدتر، خونریزی بیشتر، درد طولانی‌مدت، تشکیل بافت اسکار و حتی کاهش حس در ناحیه واژن به دلیل آسیب عصبی است. همچنین در برخی موارد، ممکن است بیمار با مشکلاتی مانند خشکی واژن یا احساس تنگی بیش از حد مواجه شود که می‌تواند رابطه جنسی را دردناک کند. برای کاهش این عوارض، رعایت مراقبت‌های پس از جراحی و انجام توصیه‌های پزشک ضروری است.
سخن آخر
همانطور که توضیح دادیم؛ تفاوت پرینورافی و واژینوپلاستی در میزان تغییرات ایجادشده و اهداف درمانی آنها مشخص است. انتخاب بین این دو روش بستگی به نیازهای فردی، شدت مشکلات واژینال و توصیه پزشک دارد. در حالی که یکی بیشتر بر ترمیم و تقویت ناحیه ورودی تمرکز دارد، دیگری به بازسازی عمیق‌تر پرداخته و مشکلات ساختاری گسترده‌تری را اصلاح می‌کند. آگاهی از مزایا، عوارض و دوره نقاهت هر روش به بیماران کمک می‌کند تا بهترین تصمیم را برای بهبود شرایط خود بگیرند.